паҳлу

[پهلو]

1. яке аз ду тарафи сина ва шикам, тарафи рост ва чапи сина ва шикам

2. тараф, ҷониб

3. бо изофа ва пешояндҳои аслӣ омада маънои тараф, ҷониб, самт; канор, канора, қатор, саф ва ғайраро ифода мекунад; паҳлуи…, аз паҳлуи…, дар паҳлуи… назди…, қариби…, пеши…, ба паҳлуи… ба назди…; дар паҳлӯ рафиқҳои зӯр доштан

4. қисми рост ё чапи лашкар: паҳлуи чапи лашкар

5. маҷ. шоха, навда; паҳлу додан навда баровардан, шох паҳн кардани растанӣ; дар паҳлуи касе даромадан ба касе ёрӣ додан, ба кори касе мадад расонидан; паҳлу ба паҳлу паҳлуи ҳам, дар як қатор, баробар; паҳлу задан баробар шудан, баробарӣ кардан; муқобилат кардан (бо касе)